Zmiany zaczynają się od małych rzeczy

Mamy godzinę 7 rano, a panicz zrobił mi dziś pobudkę dokładnie o 4:30. Jakby wiedział, że idealnie trzy miesiące temu uszczęśliwił swoją mamę pojawieniem się na świecie. Punktualny to on jest od chwili narodzin - trafił z terminem na planowanego 17 grudnia, w dodatku na niedzielę, jak i my. W zasadzie ostatnio codziennie wstaje przed piątą, nieświadomy chyba faktu, że mamę powoli zamienia w zombiaka.
Ale naprawdę mi to nie przeszkadza.

Od tamtej magicznej daty każdy dzień się zmieniał, zmienia nadal. Uczymy się wszyscy troje od siebie nawzajem. Zachowań, reakcji, oczekiwań, kompromisów. Budujemy miłość i zaufanie, a także upór i cierpliwość. Wyznaczamy cele, realizujemy marzenia. Na razie te małe, bo na większe będzie trzeba jeszcze poczekać :) Od małych rzeczy świat się zaczął, więc nie ma co wymagać żeby od razu się wszystko spełniło.

Patrzę na Filipa i każdego dnia przekonuję się jak dumną mamą jestem. Kochany skarb. Naprawdę złote dziecko, i nie mam co do tego wątpliwości. Znajomi mnie w tym utwierdzają, opowiadając o swoich (starszych juz) pociechach. Że nie spały, a jak spały to przyklejone do boku mamy, że ryczały, a jak nie ryczały to marudziły... że kolki, katary, problemy z kupką, gorączki po szczepionce, bóle brzuszka, ząbki (i tu nie mówię hop, bo temat zębów jeszcze przed nami), i cała masa innych trudnych spraw. 

No i tak patrzę na niego z miłością. Dzieci jednak zmieniają dorosłych. Jest lepiej, milej, czulej. Jest tak, jak być powinno. 

Rośnij duży i zdrowy, mój kochany synku <3